Hallo duisternis mijn oude vriend
Ik kom weer met je praten
Omdat een visioen zachtjes sluipt
Verliet de zaden terwijl ik sliep
En de visie die in mijn hersenen werd geplant
Is nog steeds
Binnen het geluid van stilte
In rusteloze dromen liep ik alleen
Smalle straatjes van geplaveide straatjes
'Onder de halo van een straatlantaarn
Ik draaide mijn kraag tegen de kou en het vocht
Toen mijn ogen werden gestoken door de flits van een neonlicht
Dat verdeelde de nacht
En raakte het geluid van stilte aan
En in het naakte licht zag ik
Tienduizend mensen, misschien meer
Mensen praten zonder te praten
Mensen horen zonder te luisteren
Mensen die liedjes schrijven die stemmen nooit delen
Niemand durfde
Verstoort het geluid van de stilte
"Dwazen", zei ik, "Jullie weten het niet
Stilte zoals een kanker groeit
Luister naar mijn woorden, zodat ik het je kan leren
Neem mijn armen zodat ik je kan bereiken'
Maar mijn woorden vielen als stille regendruppels
En weergalmde in de bronnen van stilte
En de mensen bogen en baden
Aan de neongod die ze hebben gemaakt
En het bord liet zijn waarschuwing zien
In de woorden die het vormde
En op het bord stond: "De woorden van de profeten
Staan op de muren van de metro geschreven
En huurkazernes"
En fluisterde in de geluiden van stilte