Mijn dag in de heuvels is ten einde, dat weet ik
Er is een ster tevoorschijn gekomen die me vertelt dat het tijd is om te gaan
Maar diep in de donkergroene schaduwen
Zijn stemmen die mij aansporen om te blijven
Dus ik pauzeer en ik wacht en ik luister
Voor nog een geluid, of nog iets moois
Dat zouden de heuvels kunnen zeggen
De heuvels leven met het geluid van muziek
Met liedjes die ze al duizend jaar zingen
De heuvels vullen mijn hart met het geluid van muziek
Mijn hart wil elk liedje zingen dat het hoort
Mijn hart wil kloppen als de vleugels van de vogels die opstijgen
Van het meer tot de bomen
Mijn hart wil zuchten als het geluid van een klokkenspel dat vliegt
Vanuit een kerk op een briesje
Om te lachen als een beek die struikelt en valt
Over stenen op zijn weg
Om voor de nacht te zingen
Als een leeuwerik die leert bidden
Ik ga naar de heuvels als mijn hart eenzaam is
Ik weet dat ik zal horen wat ik eerder heb gehoord
Mijn hart zal gezegend zijn met het geluid van muziek
En ik zal nog een keer zingen
