Mjǫk erum tregt
tungu at hrœra
með loptvætt ljóðpundara
esa nú vænt
of Viðurs þýfi,
né hógdrœgt
ór hugar fylgsni.
Era karskr maðr
sá er kǫgla berr
frænda hrørs
af fletjum niðr.
Þökk mun gráta
þurrum tárum
Baldrs bálfarar
kyks né dauðs
nautk-a ek Karls sonar,
haldi Hel því, er hefir.
Nú er méf torvelt,
Tveggja bága
njǫrvanipt á nesi stendr,
skal ek þó glaðr
með góðan vilja
ok óhryggr
heljar bíða.
Þökk mun gráta
þurrum tárum
Baldrs bálfarar
kyks né dauðs
nautk-a ek Karls sonar,
haldi Hel því, er hefir.
