Je kent het gevoel van iets dat je je nog maar half herinnert
Van iets dat nooit is gebeurd, maar toch herinner je het je nog goed
Je kent het gevoel iemand te herkennen
Dat je elkaar nog nooit hebt ontmoet, voor zover je kon zien
Laura is het gezicht in het mistige licht
Voetstappen die je door de gang hoort
De lach die drijft op een zomeravond
Dat kun je je nooit meer helemaal herinneren
En je ziet Laura in de trein die er doorheen rijdt
Die ogen, hoe bekend lijken ze
Ze gaf je je allereerste kus
Dat was Laura, maar ze is maar een droom